Internauci piszą...

Internauci, pisząc do posła Janusza Zemke ws. krzywdzącej ich ustawy z 16 grudnia 2016 r., pytają o możliwe działania, jakie mogą podjąć sami, ale także w jakim zakresie może pomóc poseł do Parlamentu Europejskiego. Nie ma tu, niestety, dobrych odpowiedzi, bo do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu można skierować sprawę po wyczerpaniu całej drogi odwołań w sądach krajowych.

Poseł odpowiada niemal na każdy list, czasem kieruje pytania do ekspertów z FSSM.

Przykładem niech będzie odpowiedź na list pani Ewy Krawczyk:

Dodano: 29 sierpnia 2017 r.

***

Chciałbym podziękować za umieszczenie spostrzeżeń internauty i jego sugestii dot. przywoływania wspomnianych okoliczności w odwołaniach od decyzji Dyrektora ZER MSW, obniżających świadczenia emerytom i rencistom byłym pracowników SB i innych służb.

Skorzystałem z jego sugestii w swoim odwołaniu, ale jednocześnie rozszerzyłem je o następujące zarzuty. Wydana decyzja Dyrektora ZER MSW z dnia... jest błędna i jako taka nie może wywoływać skutków prawnych i powinna być uchylona.

Uzasadnienie: Pominięcie obowiązującego Art. 33 ust.1 p 1-6 ustawy emerytalnej /Dz.U. z 2016 poz. 708 z póżn. zm/ narusza treść art. 5 ustawy zmieniającej /Dz.U. z 2017 poz. 715/, który stanowi, że w sprawach niezakończonych należy stosować treść zmienionych artykułów /należy zauważyć, że zmiany dot. wszystkich ustaw emerytalnych ZUS, KRUS, wojska i policji i weszły w życie z dniem 17 kwietnia 2017 r./  Bezsprzecznym jest fakt iż postępowanie Dyrektora ZER MSW w sprawie obniżenia emerytur było w toku i jako niezakończone musi podlegać dyspozycji w/w Art. 5 ustawy zmieniającej. Uwzględnienie obowiązującej zmiany Art. 33 spowodowałoby, że wydanie decyzji obniżających stałoby się niemożliwe wobec wydanych wcześniej decyzji waloryzujących świadczenia /dot. to wszystkich pobierających świadczenia/ w warunkach obowiązujących i znanych postanowień Art.15 c, 22 a i pozostałych ustawy emerytalnej /Dz.U. z 2016 r. poz .708, z póżn. zm./ przez co nie zaistniała jedna z wymienionych w treści Art. 33 ust. 1 pkt 1 przesłanek, na podstawie której można by zmienić prawomocną decyzję, więc Art. 33 został pominięty.

Powyższe nieprawidłowości wynikają z kompletnego bałaganu legislacyjnego oraz przyzwolenia na łamanie prawa i Konstytucji, do czego prawdopodobnie zmuszeni są zaskoczeni zmianami urzędnicy. Dyrektor ZER MSW jest zobowiązany do ścisłego wykonywania treści obowiązujących aktów prawnych. Prawo nie może wykluczyć jednej grupy emerytów, bądż być w stosunku do nich dowolnie interpretowane, ponieważ podejmowane na jego podstawie decyzje nie są po myśli decydentów politycznych tej czy innej władzy.

Biorąc powyższe pod uwagę wnoszę jak na wstępie.

PS  Myślę, że moje spostrzeżenia i interpretacje są godne uwagi i rozpowszechnienia, mogą być wykorzystane w odwołaniach od decyzji obniżających emerytury.

(Dane adresowe do wiadomości posła Janusza Zemke), 22 sierpnia 2017 r.

***

Szanowny Panie Pośle,
w liście do policjantów z 10 lutego 2017 r. minister Błaszczak pisał: "Korzystając z okazji zapewniam Państwa, że ustawa dezubekizacyjna obejmie wyłącznie funkcjonariuszy SB, a nie byłych funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej".

Jak się okazało, te zapewnienia nie były prawdziwe. Zwykły funkcjonariusz MO na posterunku MO przy dworcu kolejowym małego miasta, który 1954 r. rozpoczął służbę w szeregach MO, dowiedział się, że do 14.12.1954 r. pełnił „… służbę na rzecz totalitarnego państwa...", ale już na drugi dzień, tj. 15.12.1954 już nie, mimo że zakres obowiązków, miejsce i stanowisko było to samo.
Czy w tamtych czasach do 1954 r. była jeszcze inna MO, która nie podlegała pod MBP?

Czy tacy ludzie muszą ponosić karę za to, że MO podlegało pod MBP?
Jak czuje się człowiek, który u schyłku życia (prawie 87 lat) dowiaduje się, że ci którym służył, pomagał, stał na straży spokoju często kosztem zdrowia czy własnej rodziny, to była praca na rzecz totalitarnego państwa, a nie mieszkańców, ludzi? Jak czuje się człowiek, który przeżył wojnę, front, okres powojenny na Ziemiach Odzyskanych, socjalizm, a który obecnie dowiedział się, że jego służba nic nie była warta, że osoby, które „zadarły” z prawem mają się lepiej iż on, który stał na straży prawa?

W odpowiedzi MSWiA z 17 lipca 2017 r. w pkt. 7 jest zdanie „… w ujęciu formalno-prawnym za wyjątek potwierdzający ww. zasadę można uznać także sytuację osób pełniących służbę w jednostkach MO w okresie do dnia 14 grudnia 1954 r. Przypadki takie należy uznać za wyjątkowe, także ze względów czasowych...”
Czyżby takie osoby za długo żyły? Zapewne po otrzymaniu decyzji o zmniejszeniu emerytury będzie ich mniej.

Podczas święta Policji Prezydent i pan minister Błaszczak zwrócili się do policjantów słowami: „Stoicie na straży codziennego bezpieczeństwa polskich obywateli, stoicie od 98 lat niezwykle dzielnie, bardzo często narażając własne życie po to, aby chronić życie, zdrowie i mienie innych – swoich sąsiadów, współmieszkańców, rodaków czy wreszcie po prostu ludzi… To jest Państwa zasługa – związana ona jest z tym, że jesteście dostępni, że traktujecie rotę przysięgi składanej podczas przystępowania do służby poważnie i odpowiedzialnie... Polacy nigdy nie zapomną o policjantach, którzy na służbie, a także poza nią, oddali swoje życie, aby strzec bezpieczeństwa.”

Dla takich 80-90-latków to puste słowa. Oni już dostali podziękowanie.

(Dane adresowe do wiadomości posła Janusza Zemke), 21 sierpnia 2017 r.

***

Przytaczam tekst jednego z zainteresowanych skutkami wspomnianej ustawy – do przystosowania  w swoim odwołaniu.

"Trzeba ten zarzut stawiać w odwołaniach. Ci, którzy już wysłali odwołanie, mogą je uzupełnić w drodze pisma procesowego, uzupełniającego odwołanie i wysłać je tak, jak odwołanie za pośrednictwem ZER MSW.
Można także uzupełnić odwołanie, poprzez rozszerzenie zarzutów ustnie na pierwszej rozprawie do protokołu. Ale jeszcze nie wyznaczono rozpraw. Można pisać i wysyłać przez ZER MSW, pismo procesowe o uzupełnieniu zarzutów odwołania. Np. takiej treści::

Zaskarżonej decyzji zarzucam:
1. Przywołanie błędnej podstawy prawnej wydanej decyzji o ponownym ustaleniu wysokości mojej emerytury, tj. Art. 32 ust. 1 pkt 1, z jednoczesnym rażącym naruszeniem Art. 33 ust. 1-6, który określa wyłączne przesłanki takiej decyzji, a w konsekwencji bezprawne ponowne ustalenie, w drastycznie obniżonej wysokości, mojej emerytury policyjnej, chociaż w realiach sprawy nie zachodzi żadna z określonych w nim przesłanek.

Uzasadnienie: W zaskarżonej decyzji o ponownym ustaleniu wysokości mojej emerytury policyjnej, Dyrektor Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, jako jej podstawę prawną, przywołał Art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy emerytalnej.
Jest to podstawa przytoczona błędnie, albowiem przepis ten określa formę ustalenia prawa do zaopatrzenia emerytalnego (decyzja) i stanowi podstawę do wydania decyzji pierwotnej, ustalającej prawo do zaopatrzenia emerytalnego i wysokość świadczenia z tego tytułu.

Natomiast podstawę do uchylenia lub zmiany prawomocnej decyzji emerytalnej, określa wyłącznie Art. 33 ust. 1 pkt 1-6 ww. ustawy emerytalnej.

Wskazane tam przypadki, których stwierdzenie może spowodować uchylenie lub zmianę decyzji emerytalnej, mają charakter katalogu zamkniętego. Oznacza to, że okoliczności nie ujęte w tym przepisie nie mogą stanowić podstawy wydania decyzji o ponownym ustaleniu wysokości mojej emerytury policyjnej.

Dyrektor ZER MSW, wydając zaskarżoną decyzję, rażąco naruszył przepis Art. 33 ustawy emerytalnej z dnia 18 lutego 1994 r. w brzmieniu nadanym przez Art. 4 ustawy z dnia 10 lutego 2017 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw.

Istotą Art. 33 ust. 1 ustawy emerytalnej jest ograniczenie wzruszalności prawomocnych decyzji organu emerytalnego, w tym ZER MSW, ustalających prawo do zaopatrzenia emerytalnego lub wysokość świadczeń pieniężnych z tytułu tego zaopatrzenia.

Ustawodawca uznał, że prawomocność (trwałość) decyzji, niezależnie od jej przedmiotu, wymaga, aby przesłanki jej wzruszenia były precyzyjnie określone. Jeżeli uzasadnieniem trwałości ma być zasada zaufania obywateli do państwa i stanowionego przez nie prawa, to należy gwarantować tę trwałość przede wszystkim przez niedopuszczalność ponownej, odmiennej oceny raz już ocenianych dowodów. Art. 33 ustawy emerytalnej, w ust. 1 pkt 1-6, wskazuje enumeratywnie, wszystkie te okoliczności (przesłanki), których wystąpienie może spowodować uchylenie lub zmianę decyzji emerytalnej.
Żadna z tych przesłanek nie uzasadnia podjętej decyzji obniżającej moje świadczenie emerytalne. W mojej sprawie nie zostały przedłożone jakiekolwiek nowe dowody, ani nie ujawniono żadnych nowych okoliczności faktycznych, istniejących przed wydaniem zaskarżonej decyzji Dyr. ZER MSW, mających wpływ na prawo do świadczenia lub na jego wysokość, o których mowa w ww. Art. 33 ustawy emerytalnej.
Nowych okoliczności nie zawiera także informacja IPN o przebiegu mojej służby, o której mowa w Art. 13a ust. 1. ustawy emerytalnej z 18 lutego 1994 r. Wszystkie dane tam zawarte, były znane organowi emerytalnemu w 1998 r., tj. w momencie wydawania pierwszej decyzji o ustaleniu mojego prawa do zaopatrzenia emerytalnego i jego wysokości.
Oznacza to, że decyzja emerytalna w mojej sprawie, z uwagi na ujemne przesłanki opisane w Art. 33 ust. 1-6 ustawy emerytalnej z dnia 18 lutego 1994 r., nie powinna być w ogóle wydana. Należy też podkreślić, że treść ww. Art. 33 została ustalona przez prawodawcę w lutym 2017 r., a więc już po nowelizacji ustawy emerytalnej.

Należy również podnieść, że Art. 2 ust. 1 ustawy nowelizującej z dnia 16 grudnia 2016 r. zobowiązuje organ emerytalny do wszczęcia z urzędu postępowania w przedmiocie ponownego ustalenia wysokości świadczenia, ale zarazem nie przesądza wyniku tego postępowania. Ex definitione nie zakłada się, że zostanie ono zakończone wydaniem nowej decyzji w przedmiocie, w jakim to postępowanie wszczynano. Wynik takiego postępowania, w rozumieniu wydania nowej decyzji, zgodnie z Art. 33 ust. 1 ustawy emerytalnej, jest zdeterminowany przesłankami, wskazanymi w tym przepisie. Oczywistym jest, że okoliczności wydania skarżonej przeze mnie decyzji emerytalnej nie wyczerpują żadnej z tych przesłanek."

(dane adresowe do wiadomości posła J. Zemke), 8 sierpnia 2017 r.

***

Szanowny Panie Pośle,
po przeczytaniu zamieszczonego na Pana stronie listu internauty, opisującego sytuację 85-letniego milicjanta-emeryta, chcę podzielić się swymi wątpliwościami. Czy aby ZER nie przegina?

Przy obliczaniu emerytury policyjnej okresy służby,jak też inne okresy składkowe i nieskładkowe, ustala się z uwzględnieniem pełnych miesięcy. Nie uwzględnia się miesięcy niepełnych.
Identycznie, przy zmniejszaniu renty inwalidzkiej i renty rodzinnej okresy służby, o której mowa w art. 13b, ustala się z uwzględnieniem pełnych miesięcy.

Tak więc okres 16 dni służby na rzecz "totalitarnego państwa" przy obliczaniu emerytury nie powinien być uwzględniany, ponieważ jest krótszy od pełnego miesiąca. Także inne okresy zatrudnienia ze wskaźnikami 2,6%, 1,3% czy 0,7% nie są przy obliczaniu emerytury uwzględniane, jeżeli po zsumowaniu są krótsze niż miesiąc.

Sytuacja jest więc absurdalna. Okres 16 dni służby na rzecz "totalitarnego państwa", mimo że nie został przy ponownym obliczaniu emerytury przez ZER uwzględniony, spowodował jej drastyczne obniżenie.

Z poważaniem
(dane adresowe do wiadomości posła J. Zemke), 7 sierpnia 2017 r.

***

Panie Pośle.
W liście do policjantów z dnia 10 lutego 2017 r. minister Błaszczak pisał: "Korzystając z okazji zapewniam Państwa, że ustawa dezubekizacyjna obejmie wyłącznie funkcjonariuszy SB, a nie byłych funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej".

Byli milicjanci zatrudnieni w swoim czasie w strukturach MBP i MSW odetchnęli z ulgą - minister nie rzuca słów na wiatr, komentowali.
Niestety, słowa ministra nie mają pokrycia w rzeczywistości albo minister nie posiada stosownej wiedzy...

Byli milicjanci-emeryci, dostają od ZER zawiadomienia o drastycznie zmniejszonych emeryturach - rentach.

Przykładem jest aktualnie pan Henryk, 85-letni milicjant, który rozpoczął pracę 29.11.1954 r. w jednej z Komend Powiatowych Milicji Obywatelskiej MBP na Pomorzu, w plutonie służby zewnętrznej, w stopniu st. szeregowego, którą kontynuował wg danych IPN do14. 12.1954 r. (dane z katalogu funkcjonariuszy aparatu bezpieczeństwa).

W informacji dodatkowej katalogu jest zapis: Z dniem 14.12.1954 służba w MO. Tak więc Pan Henryk jako funkcjonariusz MO MBP, miał epizod 16-dniowy i został umieszczony w katalogu funkcjonariuszy aparatu bezpieczeństwa.
Pracował jako milicjant, a przez ustawę – w IPN potraktowany został jako funkcjonariusz aparatu bezpieczeństwa.
Tutaj należy wspomnieć, że 07.12.1954 r. rozwiązano MBP, powołując MSW.

IPN – wg ustawy traktuje funkcjonariuszy MO pracujących w MO MBP jako funkcjonariuszy aparatu bezpieczeństwa.
Tzw. ustawa dezubekizacyjna obniża emerytury i renty za okres "służby na rzecz totalitarnego państwa" od 22 lipca 1944 r. do 31 lipca 1990 r.

W katalogu IPN powyższego milicjanta jest zapis "Z dniem 14.12.1954 służba w MO".
Ww. kontynuował pracę w MO - MSW w pionie kryminalnym i innych jednostkach, niejednokrotnie z narażeniem życia itp.
W roku 1981 r. odszedł na emeryturę, aktualnie drastycznie obniżono mu emeryturę za to, że całe życie był milicjantem?

Należy wspomnieć, iż jako milicjant nie podlegał konsekwencjom pierwszej ustawy dezubekizacyjnej z 2009 r.

Może w przypadku pana Henryka i innych milicjantów ma zastosowanie przepis:
"Szef MSWiA będzie mógł wyłączyć z przepisów ustawy "w szczególnie uzasadnionych przypadkach" osoby pełniące służbę na rzecz totalitarnego państwa, ze względu na "krótkotrwałą służbę przed 31 lipca 1990 r. oraz rzetelne wykonywanie zadań i obowiązków po 12 września 1989 r., w szczególności z narażeniem życia".

Wystarczy trochę empatii i zrozumienia, ten 85-letni milicjant i jemu podobni mają wielkie poczucie krzywdy.

(-emeryt – dane adresowe do wiadomości posła J. Zemke), 7 sierpnia 2017 r.

***

Dzień dobry Panie pośle.
Mam pytanie. Jestem represjonowanym emerytem mundurowym. Czy wobec utraty przez sądy powszechne niezależności, a przez sędziów niezawisłości jest szansa bezpośredniej skargi do ETPCz w Strasburgu?

Ba, nawet stanowisko SN po ostatniej decyzji w sprawie Kamińskiego jest niepewne. Tak pisze o tej decyzji i rozproszonej kontroli konstytucyjności przez sądy prof. Koncewicz o decyzji SN:

"Zabrakło sędziów gotowych powiedzieć NIE konstytucyjnej schizofrenii. Sąd Najwyższy legitymizuje fakt, że fasadowy Trybunał Konstytucyjny z prezes Julią Przyłębską w składzie, będzie rozstrzygał wyimaginowany spór kompetencyjny między sędziami SN a Prezydentem RP. SN sam się ubezwłasnowolnia na przyszłość i z całej dyskusji o rozproszonej kontroli konstytucyjności czyni jeden wielki żart.".

Pozdrawiam

(dane adresowe do wiadomości posła J. Zemke), 2 sierpnia 2017 r.

***

Szanowny Panie,

Warunkiem prawa skargi do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka jest wyczerpanie drogi krajowej, pod rygorem odrzucenia skargi z powodów proceduralnych. Proszę o przeczytanie mojej odpowiedzi na ten sam temat z datą 19 lipca br.

Janusz Zemke

2 sierpnia 2017 r.